Στοιχεία υποβολής περίληψης: 124 / Mar 15, 2025 @ 3:59 PM
Παρουσίαση: Προφορική ή Αναρτημένη
Πεδίο: Οστά
Τίτλος: Εντοπισμός υπερλειτουργούντων παραθυρεοειδικών αδενωμάτων με 18 F-fluoromethylcholine PET/CT (choline PET): Παρουσίαση δύο περιστατικών
Κείμενο:
Εισαγωγή – Σκοπός: O πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός (ΠΥΠΘ) οφείλεται κυρίως σε παρουσία παραθυρεοειδικού αδενώματος (80-85%), λιγότερο συχνά σε υπερπλασία των παραθυρεοειδών αδένων (10-15%) και σπάνια σε παραθυρεοειδικό καρκίνωμα. Για τη βέλτιστη χειρουργική αντιμετώπιση του ΠΥΠΘ είναι ιδιαίτερα σημαντική η προεγχειρητική απεικόνιση. Η εξέταση τομογραφίας εκπομπής ποζιτρονίων με χολίνη, 18F-fluorocholine PЕТ/СТ (PET χολίνης), αποτελεί μια αξιόπιστη μέθοδο εντοπισμού του παραθυρεοειδικού αδενώματος με υψηλή ευαισθησία και θετική προγνωστική αξία. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η παρουσίαση δύο ασθενών με ΠΥΠΘ, στους οποίους η διενέργεια PET χολίνης οδήγησε στον εντοπισμό του παραθυρεοειδικού αδενώματος, έπειτα από την ασυμφωνία εντοπισμού με άλλες απεικονιστικές μεθόδους. Παρουσίαση πρώτου περιστατικού: Πρόκειται για ασθενή θήλυ, ηλικίας 23 ετών, με υπερασβεστιαιμία (Ca: 11,5 mg/dl), στην οποία τέθηκε η διάγνωση του ΠΥΠΘ και υπεβλήθη σε απεικονιστικές εξετάσεις: υπερηχογράφημα τραχήλου, σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών (99mTc-Sestamibi), αξονική τομογραφία τραχήλου-θώρακος 4D/CT. Λόγω ασυμφωνίας των απεικονιστικών ευρημάτων η ασθενής προχώρησε στη διενέργεια PET χολίνης, όπου εντοπίστηκε εύρημα συμβατό με αδένωμα του αριστερού άνω παραθυρεοειδούς αδένα. Ακολούθησε στοχευμένη παραθυρεοειδεκτομή, κατά την οποία διαπιστώθηκε μείωση >50% της διεγχειρητικής παραθορμόνης. Η ιστολογική κατέδειξε παραθυρεοειδικό αδένωμα.
Παρουσίαση δεύτερου περιστατικού: Πρόκειται για ασθενή θήλυ, ηλικίας 59 ετών, με οστεοπόρωση και υπερασβεστιαιμία, στην οποία ετέθη η διάγνωση του ΠΥΠΘ. Ακολούθησε απεικονιστική διερεύνηση με υπερηχογράφημα τραχήλου, σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών αδένων με 99mTc-Sestamibi, ΜRI τραχήλου και 4D/CT τραχήλου-θώρακος χωρίς ξεκάθαρα ευρήματα. Η ασθενής προχώρησε στη διενέργεια PET χολίνης, όπου εντοπίστηκε οζόμορφη αλλοίωση δεξιά παρατραχειακά, συμβατή με αδένωμα του δεξιού κάτω παραθυρεοειδούς. Ακολούθησε στοχευμένη παραθυρεοειδεκτομή με μείωση της παραθορμόνης >50%. Η ιστολογική κατέδειξε παραθυρεοειδικό αδένωμα.
Συμπέρασμα: Η PET χολίνη αποτελεί πρωτοποριακή εξέταση με υψηλά ποσοστά εντοπισμού των παραθυρεοειδικών αδενωμάτων, συμβάλλοντας σημαντικά στην επιτυχημένη στοχευμένη παραθυρεοειδεκτομή, ιδίως σε απουσία ή ασυμφωνία ευρημάτων με άλλες απεικονιστικές μεθόδους, όπως περιγράφεται και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις.
Σημειώσεις: