Στοιχεία υποβολής περίληψης: 153 / Mar 17, 2025 @ 8:10 AM
Παρουσίαση: Προφορική ή Αναρτημένη
Πεδίο: Σακχαρώδης Διαβήτης
Τίτλος: Προσδιορισμός αντιοξειδωτικής δράσης σε σπερματικό πλάσμα διαβητικών και μη διαβητικών ατόμων
Κείμενο:
Εισαγωγή: Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) είναι μια χρόνια διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης με σοβαρές καρδιαγγειακές, ενδοθηλιακές, νευρολογικές συνέπειες. Σε ασθενείς με ΣΔ, φαίνεται ότι το οξειδωτικό στρες στους όρχεις είναι ιδιαίτερα υψηλό, το οποίο μπορεί να προκαλέσει σημαντική έκπτωση της λειτουργίας των όρχεων, συμπεριλαμβανομένων προβλημάτων γονιμότητας ή λίμπιντο. Πράγματι, οι ασθενείς παρατηρούν ορατές αλλαγές στον ιστό των όρχεων, καθώς και μεταβολές στην ορμονική ισορροπία.
Σκοπός: Η παρούσα ερευνητική εργασία στοχεύει στην αξιολόγηση της in vitro αντιοξειδωτικής δράσης στο σπερματικό πλάσμα διαβητικών και μη ατόμων.
Υλικό-Μέθοδοι: Συλλέχθηκαν 9 δείγματα από μη διαβητικούς και 6 δείγματα από διαβητικούς ασθενείς με ΣΔ τύπου 2, HbA1c: >6,5%, (αριθμός άδειας Επιτροπής Ηθικής και Δεοντολογίας της Έρευνας (Ε.Η.Δ.Ε.) του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής: Αρ. 49947, 21/06/2024). Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με τη χρήση του στατιστικού λογισμικού SPSS v.29 (ακαδημαϊκή άδεια). Η συνολική αντιοξειδωτική ικανότητα στο σπερματικό υγρό μετρήθηκε με τη μέθοδο FRAP. Για τη μέτρηση πραγματοποιήθηκε μέτρηση της ικανότητας αναγωγής του συμπλόκου Fe3+-ΤΡΤΖ σε Fe2+-TPTZ από τα αντιοξειδωτικά του σπερματικού υγρού. Σε χαμηλό pΗ, η αναγωγή του συμπλόκου τρισθενούς σιδήρου-τριπυριδυλοτριαζίνης (Fe3+-TriPyridyltriaZine) σε σύμπλοκο δισθενούς σιδήρου-TPTZ (Fe2+-TPTZ), (η οποία έχει ένα έντονο μπλε χρώμα) μπορεί να μετρηθεί από την αλλαγή στην απορρόφηση σε μήκος κύματος 593 nm. Το αντιδραστήριο FRAP παρασκευάζεται με διάλυμα οξικών 300 mM pH 3.6, διάλυμα TPTZ 100 mM και διάλυμα χλωριούχου σιδήρου (III) 20 mM σε αναλογία 10:1:1 (ν/ν). Η πρότυπη καμπύλη έγινε με διάλυμα FeSO4.7H2O και τα αποτελέσματα εκφράστηκαν σε μΜ FeSO4.7H2O. Ο προσδιορισμός του κιτρικού οξέος στο σπερματικό πλάσμα, βασίζεται στην αντίδραση του κιτρικού οξέος με το χλωριούχο σίδηρο και τον σχηματισμό ενός κίτρινου συμπλόκου που φωτομετρείται στα 400 nm.
Αποτελέσματα: Η αντιοξειδωτική δράση στο σπερματικό υγρό των διαβητικών βρέθηκε στατιστικά σημαντικά χαμηλότερη στους διαβητικούς σε σύγκριση με τους μη διαβητικούς άνδρες (1631,5 ± 151,7 μΜ FeSO4.7H2O έναντι 3355,3 ± 640,1 μΜ FeSO4.7H2O), p:<0,001. Οι διαβητικοί ασθενείς παρουσίασαν χαμηλότερη συγκέντρωση κιτρικού οξέος (3,2 ± 0,28 mg/mL) σε σχέση με τους μη διαβητικούς (4,7 ± 0,44 mg/mL). Η διαφορά αυτή ήταν στατιστικά σημαντική (p<0,001).
Συμπεράσματα: Ο σακχαρώδης διαβήτης έχει σαφή επίδραση στην αντιοξειδωτική δράση και στα επίπεδα του κιτρικού οξέος του σπερματικού πλάσματος, καθώς οι φυσιολογικές τιμές φαίνεται να είναι μειωμένες, όπως έχει ήδη αναφερθεί από άλλους ερευνητές.
Σημειώσεις: