Στοιχεία υποβολής περίληψης: 170 / Mar 17, 2025 @ 5:51 PM
Παρουσίαση: Προφορική
Πεδίο: Εργαστηριακή Ενδοκρινολογία
Τίτλος: ΜΟΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ (CTCs) ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΠΟΡΑΔΙΚΟ ΜΥΕΛΟΕΙΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ (σπ.ΜΚΘ)
Κείμενο:
Σκοπός: Η παρουσία απομεμακρυσμένων μεταστάσεων (AM) και/ή βιοχημικής εμμονής (BE) στο ΜΚΘ επηρεάζουν δυσμενώς την πρόγνωση. Οι χρόνοι διπλασιασμού (dt) καλσιτονίνης (Ct) και καρκινοεμβρυικού αντιγόνου (CEA) συνιστούν τους κύριους προγνωστικούς δείκτες. Η υγρή βιοψία βασιζόμενη στον εμπλουτισμό και μοριακό χαρακτηρισμό CTCs αποτελεί μία μη επεμβατική μέθοδο παρέχουσα πληροφορίες σχετικά με τη βιολογική συμπεριφορά και μοριακή ταυτότητα του όγκου. Σκοπός της μελέτης ήταν ο μοριακός χαρακτηρισμός CTCs σε σπ.ΜΚΘ με παρουσία ΑΜ και/ή ΒΕ χρησιμοποιώντας επιθηλιακούς, μεσεγχυματικούς καθώς και ΜΚΘ-ειδικούς βιοδείκτες ενώ, χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της ψηφιακής αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης τεχνολογίας σταγονιδίων (ddPCR) για την ανίχνευση σε γενωμικό (g)DNA, προερχόμενο εκ των CTCs, της συχνότερης σωματικής μετάλλαξης στο σπ.ΜΚΘ, RET-M918T.
Μέθοδοι: Συμπεριλήφθηκαν δώδεκα ασθενείς με σπ.-ΜΚΘ (ΑΜ:7,ΒΕ:5) που έφεραν σωματικές μεταλλάξεις σε RET (n=7, RET–M918T=4/7) και HRAS (n=5). Περιφερικό αίμα (PB) (10 mL-EDTA), λαμβανόταν κάθε 3-6 μήνες, αναλόγως και της προόδου νόσου. Σε σύνολο 53 δειγμάτων πραγματοποιήθηκε εμπλουτισμός CTCs με θετική επιλογή με χρήση ανοσομαγνητικών σφαιριδίων έναντι επιθηλιακού δείκτη EpCAM (EpCAM-Epithelial Enrich, Invitrogen, USA) σύμφωνα και με προηγούμενη ανακοίνωσή μας όπου, η EpCAM έδειξε να είναι ανώτερη μέθοδος συγκριτικά με το σύστημα μικροροής απομόνωσης CTCs βάσει μεγέθους (Parsortix). Η ανάλυση της γονιδιακής έκφρασης των CTCs βασίστηκε σε ποσοτική αντίδραση PCR αντίστροφης μεταγραφής (RT-qPCR) για επιθηλιακούς (CK-8,CK-18,CK-19), μεσεγχυματικούς (Vimentin-VIM), ΜΚΘ-ειδικούς (Calcitonin-CALCA) και δείκτες υποδοχέων χημειοκινών (CXCR4) ενώ σχεδιάστηκε ddPCR για την ανίχνευση της RET-M918T. Καταγράφηκαν οι dt-Ct και dt-CEA καθώς και το στάδιο νόσου (RECIST).
Αποτελέσματα: Σε μέσο διάστημα παρακολούθησης 24.6 μηνών (εύρος 12-39) οι dt-Ct και dt-CEA ήταν >24 μήνες σε όλους τους ασθενείς. Δομική πρόοδος νόσου (ΔΠΝ) τεκμηριώθηκε σε 4 ασθενείς (2/4 έφεραν RET-M918T). Υπερέκφραση CALCA (CALCA+) σημειώθηκε σε 9 δείγματα σχετιζόμενα με 8 ασθενείς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με ΔΠΝ. Το 44.4% των δειγμάτων CALCA+ παρουσίασε, σε χρονικό σημείο 1-6 μήνες μεταγενέστερα της παρατηρηθείσας υπερέκφρασης, ποσοστιαία αύξηση επιπέδων Ct >30% έναντι ποσοστιαία αύξησης Ct <10% του 42.9% των δειγμάτων όπου το CALCA δεν υπερεκφράστηκε, p=0.056. Με τη βοήθεια ROC ανάλυσης προέκυψε η βέλτιστη διαχωριστική τιμή ποσοστιαίας αύξησης Ct: 7.65% (ευαισθησία:100%, false positive rate-FPR: 64.3%). Κανένα δείγμα με ποσοστιαία μείωση επιπέδων Ct δεν ήταν CALCA+.
To CXCR4 υπερεκφράστηκε σε 5 δείγματα σχετιζόμενα με 3 ασθενείς (2/3 με ΔΠΝ). Σε 2/17 δείγματα σχετιζόμενα με ασθενείς που έφεραν τη RET-M918T, η μετάλλαξη ανιχνεύθηκε με ddPCR σε χρονικό σημείο 6 μήνες πριν την τεκμηρίωση ΔΠΝ αν και, η Ct και το CEA σημείωναν προοδευτική άνοδο. Τα δείγματα που αφορούσαν στη χρονική στιγμή τεκμηρίωσης ΔΠΝ ήταν αρνητικά για την ανίχνευση της μετάλλαξης. Έκφραση επιθηλιακών δεικτών σημειώθηκε σε 8/53 (15.1%) δείγματα ενώ VIM σε 22/53 (41.5%).
Συμπεράσματα: Ο μοριακός χαρακτηρισμός CTCs σε ασθενείς με προχωρημένο ΜΚΘ μπορεί να συνεισφέρει πολύτιμες πληροφορίες στην παρακολούθηση της νόσου. Η έκφραση των CALCA και CXCR4 συνδυαστικά με την ανίχνευση gDNA με ddPCR, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως συμπληρωματικοί βιοδείκτες με στόχο τη βέλτιστη και εξατομικευμένη θεραπευτική. Η έκφραση της VIM στην πλειοψηφία των δειγμάτων συνηγορεί υπέρ μιας επιθήλιο-μεσεγχυματικής μετάβασης (EMT) που πιθανώς επισυμβαίνει στο προχωρημένο ΜΚΘ. Περισσότεροι ασθενείς και για μεγαλύτερες περιόδους παρακολούθησης κρίνονται απαραίτητα με στόχο την επιβεβαίωση των ανωτέρω ευρημάτων.
Σημειώσεις: