Στοιχεία υποβολής περίληψης: 68 / Feb 17, 2025 @ 3:21 PM
Παρουσίαση: Προφορική
Πεδίο: Ορμόνες-Νεοπλασία
Τίτλος: Από την ανακριβή διάγνωση μυελοειδούς καρκινώματος θυρεοειδούς στην αποκάλυψη θυρεοειδικού παραγαγγλιώματος και ευρείας οικογένειας με σύνδρομο παραγαγγλιώματος τύπου-1 από μη περιγραφείσα παραλλαγή του SDHD
Κείμενο:
Εισαγωγή: Το ενδοθυρεοειδικό παραγαγγλίωμα είναι σπανιότατος όγκος (0.5% των παραγαγγλιωμάτων), που ακόμη σπανιότερα «μιμείται» μυελοειδές καρκίνωμα (ΜΚΘ). Τα παραγαγγλιώματα είναι νευροενδοκρινή νεοπλάσματα, σχετιζόμενα στο 50% με παραλλαγές γονιδίων της ηλεκτρικής αφυδρογονάσης (succinate-dehydrogenase-subunit, SDHx). Οι παραλλαγές της SDHD(NM_003002.4) παρουσιάζουν συνήθως παραγαγγλιώματα κεφαλής-τραχήλου.
Περιστατικό: Γυναίκα 36 ετών Κυπριακής καταγωγής, ασυμπτωματική, με θυρεοειδικό όζο 2εκ, FNA BETHESDA III υπεβλήθη σε ολική θυρεοειδεκτομή λόγω οικογενειακού ιστορικού θηλώδους καρκινώματος (μητέρα).
Η ιστολογική ανέφερε ΜΚΘ, με διήθηση-χωρίς διάσπαση της θυρεοειδικής κάψας και θέσεις υπερπλασίας C-κυττάρων. Η ανοσοϊστοχημική μελέτη ήταν αρνητική για καλσιτονίνη, θυρεοσφαιρίνη, GATA3, TTF1, παραθορμόνη, και θετική για συναπτοφυσίνη, χρωμογρανίνη. Τα προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά επίπεδα καλσιτονίνης ήταν φυσιολογικά.
Η μετεγχειρητική διερεύνηση με 18F-DOPA και 18F-SiFAlin-TATE PET/CT ανέδειξε αυξημένη πρόσληψη DOPA και έκφραση υποδοχέων σωματοστατίνης σε τραχηλικούς λεμφαδένες αμφοτερόπλευρα. Επιπλέον, εντοπίστηκαν δύο πνευμονικά μικροοζίδια, τα οποία δεν προσλάμβαναν τα ραδιοφάρμακα.
Η ασθενής παραπέμφθηκε για περαιτέρω θεραπευτική αντιμετώπιση «μη-εκκριτικού μυελοειδούς καρκινώματος θυρεοειδούς με λεμφαδενικές μεταστάσεις τραχήλου» και πιθανές πνευμονικές εντοπίσεις.
Ο βιοχημικός έλεγχος καλσιτονίνης, προκαλσιτονίνης, CEA, NSE, χρωμογρανίνης ήταν αρνητικός. Η λεπτομερής διερεύνηση του οικογενειακού ιστορικού αποκάλυψε χειρουργηθέντα παραγαγγλιώματα καρωτιδικού σωματίου στον πατέρα και τον αδελφό. Η ανασκόπηση της ιστολογικής έδειξε χαρακτηριστικά θυρεοειδικού παραγαγγλιώματος (θετική-χρώση για S-100 στα στηρικτικά κύτταρα, Ki-67<2%). Ο μοριακός έλεγχος της ασθενούς και του πατέρα της ανέδειξε την ίδια ετερόζυγη παραλλαγή c.314+4A>G στο γονίδιο SDHD. Πρόκειται για non-canonical splicing παραλλαγή που πιθανόν επηρεάζει το σημείο ματίσματος δότη στο ιντρόνιο3 του SDHD επιδρώντας στο φυσιολογικό μάτισμα RNA. Η παραλλαγή δεν έχει περιγραφεί ως σήμερα και ταξινομείται ως παραλλαγή αβέβαιης-κλινικής-σημασίας (in-silico-analysis).
Συμπεράσματα: Η αβέβαιης-κλινικής-σημασίας γενετική παραλλαγή που ανευρέθηκε χρήζει περαιτέρω μελέτης προκειμένου να ταξινομηθεί ως παθογόνα. Τονίζεται η σημασία της προσεκτικής λήψης του κληρονομικού ιστορικού για την ανίχνευση κληρονομούμενων ασθενειών σε φαινομενικά σποραδικές περιπτώσεις. Ο γενετικός έλεγχος και η συνεργασία ειδικοτήτων είναι απαραίτητα για την έγκαιρη αναγνώριση και ορθή αντιμετώπιση των ασθενών και των οικογενειών.
* This work was funded by the EU NextGenEU through the General Secretariat for Research and Innovation of the Hellenic Ministry of Development as part of the project “SUB3. Applied Research for Precision Medicine through a Non-Profit Organization (NPO) under Private Law—‘Hellenic Precision Medicine Network’ (ΗPMN)” (MIS 5184864)
Σημειώσεις: .