Στοιχεία υποβολής περίληψης: 51 / Feb 11, 2025 @ 11:56 AM
Παρουσίαση: Προφορική ή Αναρτημένη
Πεδίο: Επινεφρίδια
Τίτλος: Μία νέα SDHC μετάλλαξη σε νεαρή ασθενή με παραγαγγλίωμα καρωτιδικού σωματίου
Κείμενο:
Εισαγωγή: Τα παραγαγγλιώματα είναι σπάνιοι νευροενδοκρινικοί όγκοι των γαγγλίων του συμπαθητικού ή παρασυμπαθητικού συστήματος που έχουν ισχυρή γενετική προδιάθεση. Οι μεταλλάξεις στα γονίδια της σουκινικής αφυδρογονάσης (SDHx) εμπλέκονται στην παθογένεση του συνδρόμου πολλαπλής παραγαγγλιωμάτωσης και κληρονομούνται με τον αυτοσωμικό επικρατή τύπο.
Σκοπός: Παρουσιάζουμε την περίπτωση μίας ασθενούς 23 ετών που προσήλθε στο τμήμα μας αιτιώμενη βράγχος φωνής από τριμήνου και ψηλαφητή μάζα στον τράχηλο. Η μαγνητική τομογραφία ανέδειξε μία βλάβη 37x17x36 mm στον δεξιό καρωτιδικό χώρο, ενώ το σπινθηρογράφημα με γάλλιο (68Ga-DOTATATE) περιγράφει τον έντονο εμπλουτισμό της βλάβης (SUVmax=18, SUVήπαρ=7). Τα επίπεδα μετανεφρινών και νορμετανεφρινών πλάσματος και ούρων ήταν εντός φυσιολογικών ορίων. Η βλάβη αφαιρέθηκε χειρουργικά και η ιστολογική εξέταση επιβεβαίωσε την παρουσία παραγαγγλιώματος του δεξιού καρωτιδικού σωματίου.
Μέθοδος: Ακολούθησε γενετική ανάλυση με ένα πάνελ 50 γονιδίων, έπειτα από γενετική συμβουλευτική.
Αποτελέσματα: Η γενετική ανάλυση ανέδειξε την παρουσία μίας πιθανά παθογόνου μετάλλαξης αντικατάστασης στο εξώνιο 1 του SDHC γονιδίου (c.2T>G p.Met1?) σε ετερόζυγη κατάσταση, με επακόλουθη διαταραχή στην κωδικοποίηση του SDHC RNA στη θέση του κωδικονίου έναρξης. Η συγκεκριμένη μετάλλαξη (chr1:161284197) δεν έχει αναφερθεί ξανά στη βάση δεδομένων gnomAD, παρ’ όλα αυτά, πέντε άλλες μεταλλάξεις στη συγκέκριμένη περιοχή κωδικοποίησης έχουν ταξινομηθεί στη βάση δεδομένων CliVar ως παθογόνες και κλινικά σχετιζόμενες με εμφάνιση παραγαγγλιωμάτων. Η ασθενής ήταν επίσης φορέας (ετεροζυγωτία) μετάλλαξης στο SPG11 γονίδιο (c.1471-1472delCT), η οποία σχετίζεται με κληρονομική σπαστική παραπληγία (HSP) σε ομόζυγη κατάσταση. Μέχρι τώρα, δεν έχει βρεθεί συσχέτιση μεταξύ των δύο μεταλλάξεων, καθώς η πρώτη αφορά διαταραχή στο μεταβολισμό των μιτοχονδρίων ενώ η δεύτερη διαταραχές στη συντήρηση των νευρικών αξόνων και την μεταφορά μεταξύ ενδοσωμάτων-λυσοσομάτων των νευρώνων. Η γενετική ανάλυση των γονέων εκκρεμεί.
Συμπεράσματα: Η γενετική ανάλυση παίζει βασικό ρόλο στη διάγνωση και αντιμετώπιση των ασθενών με παραγαγγλιώματα. Κλινικά σχετιζόμενες μεταλλάξεις μπορούν όχι μόνο να βοηθήσουν στη συσχέτιση γονοτύπου-φαινοτύπου, αλλά και στην ταυτοποίηση ασυμπτωματικών μελών της οικογένειας.
Σημειώσεις: .