Στοιχεία υποβολής περίληψης: 78 / Feb 21, 2025 @ 1:04 AM
Παρουσίαση: Προφορική ή Αναρτημένη
Πεδίο: Επινεφρίδια
Τίτλος: Επινεφριδιακά τυχαιώματα και κίνδυνος για κακοήθεια: Μονοκεντρική μελέτη σε Τριτοβάθμιο Ελληνικό Κέντρο
Κείμενο:
Σκοπός. Πρόσφατες μελέτες έχουν τεκμηριώσει τη συσχέτιση μεταξύ κακοήθειας και του συνδρόμου Cushing (CS), με την ανοσοκαταστολή του CS να συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου. Ωστόσο, ο ρόλος της Ήπιας Αυτόνομης Έκκρισης Κορτιζόλης (MACS) και των μη λειτουργικών επινεφριδιακών τυχαιωμάτων (NFAI) στη διαδικασία καρκινογένεσης δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.
Υλικό. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 370 ογκολογικοί ασθενείς που εκτιμήθηκαν στα Εξωτερικά Ιατρεία του Ογκολογικού και του Ενδοκρινολογικού Τμήματος της Α’ Παθολογικής Κλινικής στο ΓΝΑ Λαϊκό από το 2016 έως το 2024. Η ομάδα ελέγχου αποτελούνταν από 40 υγιείς συμμετέχοντες χωρίς ιστορικό κακοήθειας ή επινεφριδικής βλάβης, αντιστοιχισμένοι κατά ηλικία, φύλο και ΔΜΣ με τους ασθενείς. Αποκλείστηκαν ασθενείς με μεταστατικές επινεφριδικές βλάβες βάσει απεικονιστικών κριτηρίων (MRI ή CT), λειτουργικής απεικόνισης (18FDG-PET) ή βιοψιών.
Μεθοδολογία. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε πλήρη ορμονικό έλεγχο, περιλαμβανομένων μετρήσεων ορμονών σε πλάσμα και ούρα, καθώς και λειτουργικών ορμονικών δοκιμασιών, πριν την έναρξη οποιασδήποτε ογκολογικής θεραπείας.
Αποτελέσματα. Συνολικά, η συχνότητα συνύπαρξης καλοήθους επινεφριδιακού τυχαιώματος ήταν 12,9% (48 ασθενείς) στο σύνολο των ογκολογικών ασθενών. Τα επιμέρους δεδομένα ανέδειξαν ότι 41,7% από αυτούς είχαν διαγνωστεί με μελάνωμα, 18,8% με καρκίνο μαστού, ενώ το υπόλοιπο 39,5% με καρκίνο νεφρού, πνεύμονα, παχέος εντέρου και ουροδόχου κύστης. Το 56,3% παρουσίασε αριστερό μονήρες αδένωμα, ενώ το 27,5% είχε αμφοτερόπλευρες βλάβες. Η διάμεση διάμετρος των βλαβών ήταν 16,5mm. Ο λειτουργικός ορμονολογικός έλεγχος (δοκιμασία καταστολής με δεξαμεθαζόνη 1mg) ανέδειξε, ότι το 66,7% ταξινομήθηκε ως NFAI και το 33,3% ως MACS. Οι ασθενείς εμφάνισαν υψηλότερη συχνότητα σακχαρώδους διαβήτη (29%), οστεοπόρωσης (25%) και υπέρτασης (32,5%) συγκριτικά με τους μάρτυρες (23%, 17% και 23% αντίστοιχα). Ο μέσος όρος εμφάνισης του επινεφριδιακού τυχαιώματος ήταν 1,93 χρόνια μετά από τη διάγνωση της κακοήθειας.
Συμπέρασμα. Το 13% των ογκολογικών ασθενών διαγνώστηκε με επινεφριδιακά τυχαιώματα, κυρίως NFAI, με αυξημένη συχνότητα συνοδών νοσημάτων. Η ανάγκη για περαιτέρω έρευνα στον ρόλο αυτών των τυχαιωμάτων στη διαδικασία καρκινογένεσης και τις συνοδές παθήσεις είναι επιτακτική.
Σημειώσεις: